O hartowaniu dzieci w Anglii

autor Klaudia
małe dziecko z piłką klaudia bloguje

Podjeżdżamy samochodem pod dość stary, pokaźnej wielkości budynek. To tu. Wysiadamy. Naciskam dzwonek. Otwiera nam starsza uśmiechnięta pani. Z ogromnym entuzjazmem wita całą naszą trójkę, jednak najwięcej uwagi poświęca dwuipółletniemu wówczas Adasiowi. To Bonie – kierowniczka żłobka, który przyszliśmy obejrzeć. Z niezmierną ciekawością rozglądamy się po nowym miejscu, z całych sił próbując dociec, czy to właśnie tu chcielibyśmy zostawić naszego szkraba.

Bonie oprowadza nas po kolorowych, pełnych zabawek salach oraz przedstawia nam pozostałych pracowników żłobka. Dzielę się z nią moimi obawami co do zostawienia Adasia z obcymi dla niego osobami. Bonie okazuje mi pełne zrozumienie oraz zapewnia swoje wsparcie dla nowicjusza w tym trudnym dla niego okresie. Nagle naszą miłą rozmowę przerywa… alarm przeciwpożarowy! W kuchni się coś przypaliło… I chociaż nie grozi nam realne niebezpieczeństwo, musimy szybko opuścić budynek.

Wychodzimy na podwórze. Wraz z nami wszystkie opiekunki oraz dzieci. Łącznie z tymi najmłodszymi, które zostały wyniesione i wsadzone do łóżeczek turystycznych. Był środek lutego. My w kurtkach, szalikach i czapkach, a wszyscy pozostali w samych… koszulkach!?! Żadne dziecko nie miało kurteczki! To był dla mnie totalny SZOK! Pomyślałam sobie: „Spokojnie, Klaudia. Zaraz ktoś przyniesie dzieciom kurtki… Po prostu nie było czasu, żeby się ubrać – musieliśmy przecież jak najszybciej wyjść z budynku.” Czekam i czekam i… nic. Nikt nie przyniósł dzieciom żadnych okryć. Nie dość tego – nikt nie zwracał uwagi na to, że nie były one ubrane. Staliśmy na dworze jakieś 20 minut. W tym czasie maluchy beztrosko bawiły się, biegały, a opiekunki je nadzorowały. Wiadomo – angielska zima polskiej nie równa, ale… dla mnie to było coś NIE DO POMYŚLENIA! SKANDAL! PRZESTĘPSTWO! ABSOLUTNIE NIEMOŻLIWE! NIEWIARYGODNE! Czy tym dzieciom nie jest zimno!?! Czy te dzieci nie zachorują na zapalenie płuc!?!

O angielskim hartowaniu dzieci słyszałam już wcześniej. Po raz pierwszy jednak zobaczyłam to na własne oczy właśnie w tym dniu, gdy zwiedzaliśmy żłobek. To był dla mnie prawdziwy szok kulturowy. Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że można w tak ekstremalny sposób traktować najmłodszych. Pomyślałabym sobie, że rodzice/opiekunowie tych porozbieranych maluchów są po prostu niespełna rozumu. Powoli jednak docierało do mnie, że w Anglii takie podejście do wychowywania dzieci (czyli lekkie ich ubieranie) jest całkowicie normalne.

Z pomocą Bonie oraz innych sympatycznych opiekunek Adaś dość szybko zaaklimatyzował się w żłobku. Po pewnym czasie zauważyliśmy w jego zachowaniu coś dziwnego – zawsze wtedy, gdy wychodziliśmy na dwór, Adaś z uporem maniaka odmawiał ubrania kurteczki. Tłumaczyliśmy mu: „Adaś, jest zimno, musisz ubrać kurtkę.” Adaś na to krótko i stanowczo: „Nie!” Po długich namowach, gdy udało się nam go przekonać, Adaś wychodził na dwór w kurtce, ale po chwili i tak ją zdejmował. My mu ją zakładaliśmy ponownie, a on ją znowu ściągał. I tak w kółko. W końcu poddaliśmy się. Zorientowaliśmy się, że Adaś chciał biegać po dworze w samym podkoszulku, bo wszystkie dzieci ze żłobka tak robiły. Pomyślałam sobie: „Może on ma rację? Może rzeczywiście się uodporni i nie będzie chorował? Może to angielskie hartowanie wyjdzie mu na zdrowie?”

Tak to jest, że dopiero w zetknięciu z obcą kulturą zdajemy sobie sprawę z bagażu przekonań, jaki wynieśliśmy z naszego rodzimego kraju. Do tej pory uważałam, że małe dzieci (zwłaszcza niemowlęta) są bardzo delikatne i należy je chronić przed niekorzystnymi czynnikami zewnętrznymi. Nie sądziłam, że można je już od samych narodzin eksponować na zimno. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku – w Anglii rzadko spotykane są temperatury minusowe, a warunki pogodowe są mniej więcej takie same przez większą część roku. W każdym razie, po tych wszystkich doświadczeniach, myślę sobie: jakaś logika w tym szaleństwie jest – dzięki przebywaniu na świeżym powietrzu, będąc lekko ubranym, w pogodę czy niepogodę, dzieci rzeczywiście stają się odporniejsze?

Od tej pory ja i mój mąż postanowiliśmy lżej ubierać Adasia i nie przejmować się zbytnio tym, że często ściągał kurtkę. Trochę wyluzowaliśmy w tej kwestii, aczkolwiek nie zdecydowaliśmy się na tak ekstremalne hartowanie dziecka, jak to mają w zwyczaju Anglicy. Osobiście uważam, że hartowanie przeprowadzane w sposób stopniowy i rozsądny korzystnie wpływa na zdrowie oraz wzmacnia układ odpornościowy.

Na koniec dodam, że podobne podejście do wychowania dzieci praktykowane jest również w innych krajach, m.in. w Skandynawii. Więcej o tym znajdziecie tutaj:

Hartowanie po skandynawsku

 

A Wy, co sądzicie na temat hartowania?

 

Jeśli artykuł Ci się spodobał, zapraszam do polubienia mnie na Facebooku. To nic nie kosztuje, a mi będzie niezmiernie miło 🙂 Kliknij tutaj:

Klaudia Bloguje

Przeczytaj również:

Recenzja książki “Jak mówić, żeby maluchy nas słuchały”

Jak radzić sobie z napadami złości u dziecka?

Jak mądrze kochać dziecko?

Fałszywe przekonania na temat dzieci

Jak wyznaczać dziecku granice?

I`m wanting / We`re not understanding – o nietypowych użyciach czasu Present Continuous

Oswoić swój cień

Rodzice kontra bezdzietni

Mój blog – Oficjalne Otwarcie

Zobacz również

Zostaw komentarz

Witryna jest chroniona przez reCAPTCHA i Google Politykę Prywatności oraz obowiązują Warunki Korzystania z Usługi.