Podjeżdżamy samochodem pod dość stary, pokaźnej wielkości budynek. To tu. Wysiadamy. Naciskam dzwonek. Otwiera nam starsza uśmiechnięta pani. Z ogromnym entuzjazmem wita całą naszą trójkę, jednak najwięcej uwagi poświęca dwuipółletniemu wówczas Adasiowi. To Bonie – kierowniczka żłobka, który przyszliśmy obejrzeć. Z niezmierną ciekawością rozglądamy się po nowym miejscu, z całych sił próbując dociec, czy to właśnie tu chcielibyśmy zostawić naszego szkraba.
Tag:
klaudia bloguje
Sobota, 16 listopad 2013 rok, godz. 5.55 rano. Usłyszeliśmy płacz dziecka oraz radosny okrzyk położnej: „It’s a boy!”. Po chwili …
Uważam, że ludzi można podzielić na dwie „kategorie”: tych, co nie mają jeszcze dzieci lub nie planują ich mieć; oraz …
Nareszcie! Udało się! Z zamiarem założenia bloga nosiłam się już od bardzo dawna. Lubię pisać i wiem, że jestem w …
Starsze wpisy